Henryk Sucharski urodził się 12 listopada 1898 roku w Gręboszowie jako czwarte dziecko w rodzinie Stanisława Sucharskiego i Agnieszki z domu Bojków. Po ukończeniu dwuletniej szkółki ludowej w rodzinnej wsi i czteroklasowej w Oftinowie, został przyjęty do II Gimnazjum w Tarnowie. Naukę przerwały działania I wojny światowej. Był to okres fascynacji Henryka Piłsudskim i Legionami. Egzamin dojrzałości złożył w Tarnowie w 1917 roku, było to możliwe dzięki otrzymaniu przez naszego bohatera stypendium za dobre wyniki w nauce. Następnie został powołany do armii austriackiej i walczył na froncie włoskim.
Po zakończeniu działań wojennych Henryk Sucharski powrócił do Gręboszowa, by w 1919 roku zaciągnąć się do wojska polskiego. Początkowo skierowano go na Śląsk Cieszyński, a następnie na front wschodni w wojnie polsko-radzieckiej. Sucharski za bohaterstwo w tej wojnie otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyż Zasługi. Pozostał w wojsku i w czasach II Rzeczypospolitej służył w Rembertowie, Czerwonym Borze, Biedrujsku i w Brześciu nad Bugiem.
W 1938 roku skierowano Go na Westerplatte – polską placówkę wojskową w Wolnym Mieście Gdańsk.
Kiedy 1 września 1939 roku o godz. 4.45 salwy z pancernika Schleswig-Holstein oznajmiły światu początek II wojny światowej, Henryk Sucharski wraz z 207 żołnierzami bronił tego polskiego skrawka ziemi w Wolnym Mieście – WESTERPLATTE. Bohatersko przez siedem dni odpierał ataki przeważających sił wroga – poddał się dopiero gdy zabrakło amunicji, aby niepotrzebnie nie narażać życia podległych sobie żołnierzy. Bohaterstwo walczących potwierdził w dniu kapitulacji także niemiecki dowódca gen. Eberhard, który zwracając szablę majorowi Sucharskiemu, uznał w nim honorowego i budzącego respekt przeciwnika. Zostaje internowany – po pobytach w jenieckich Oflagach II B w Choszcznie i II D w Borne Sulinowo, pod koniec wojny przeniesiony wraz z obozem w głąb Rzeszy zostaje oswobodzony przez żołnierzy brytyjskich. Major Sucharski otrzymuje przydział do II Korpusu Polskiego stacjonującego we Włoszech – tego, który wsławił się zdobyciem wzgórza i klasztoru Monte Casino.
Zmarł na gruźlicę 30 sierpnia 1946 roku w angielskim szpitalu w Neapolu. Pochowany został na cmentarzu Casamassina koło Bari. Prochy (zgodnie z wolą zmarłego) przeniesiono do kraju i 1 września 1971 roku złożono na Westerplatte, w niszy pod polskim orłem, przygarniającym skrzydłem prochy mjr. Henryka Sucharskiego. Później w rodzinnej parafii mjr. Henryka Sucharskiego, w Gręboszowie kardynał Karol Wojtyła odsłonił pamiątkową tablicę.
Imię majora Henryka Sucharskiego lub Bohaterów Westerplatte nosi około 150 szkół w Polsce. Przypominają ich też nazwy setek ulic, placów i skwerów, a nazwisko majora Sucharskiego i nazwa Westerplatte widnieją nawet na burtach statków. Miejsce i imiona jego obrońców stały się cząstką narodowej pamięci.